Gauekoak

Bere gogo-aldarteen mende, Nokturnoak lanean (1827 eta 1846 bitartean idatziriko pianorako 21 pieza) Fréderic Chopinek amodioaren atsekabeak islatzen ditu gizon malenkoniatsu baten sakontasunarekin. Chopinek eta beste zenbait erromantikok aldarrikatzen zituzten sentimendu ilunen gailentasunak, leuntasunarekiko grinak edo erromantizismo beltz eta “gotiko” horrek ospetsu bilakatu zituzten Erdi Aroko amaieran ospetsu ziren Dantza makabroak. Margolan muralak ziren normalean eta bertan bi sexuetako, mota eta klase guztietako pertsonak agertzen ziren eta pertsona bakoitza betiereko atsedenerantz zihoan, eskeleto baten eskutik. Eskeletoa ez zen Heriotzaren isla, hildakoarena baizik; hau da, pertsona horren hilotzaren isla zen. Kontrakoak diren dantza eta heriotza batzeko ideiaz haraindi dantza makabroek denboraren iragana adierazten zuten eta Heriotzak mota guztietako pertsonak adiskidetzen zituela islatzen zuten ere. “Gauak baino tristeago den egun beltz baten» arrastoa Charles Baudelairen hitzetan, Nokturnoak lana fresko moduan ageri zaigu, betiereko malenkoniaren pisuaren azpian suntsitutako amets bat bezala.

Thierry Malandain

Thierry Malandainek koreografia harriagarri bat izenpetzen du, Jean-Claude Asquié-ren argiek distira ilun batez argitzen dutena, bere dramaturgian landua, musikala, adimentsua.

Danser Canal Historique, Agnès Izrine • 2014ko azaroaren 14a