Kreaturak

Hainbat gau izan ziren, goiz batzuk eta egun bat lehen gizona dantzari jaio zen. Berak bakarrik itzultzen zuen bere burua, besoek ez zuten beste inorengana jotzen; beraz, emakumea bikotekide gisa hartu zuen. Binaka dantzatzea hobea zen, baina laster etorri zen irudi berriak osatzeko gogoa. Erantzuteko, beste izaki batzuk gonbidatu zituzten haiekin elkartzera. Horrela biderkatu zen gizateria. Denborak aurrera egin ahala, dantza barrokoa, erromantikoa eta klasikoa kalifikatu zuten. Koreografia liberatuago baten tentazioa arbendol basatiaren beletan erori zen arte. Dorrea, lorea, tximeleta, sugarra edo ekaitza, Loïe Fuller-ek liluratu egiten ditu “Serpentina Dantzarekin”. Harekin, Mundu Berriko artista batzuek beste asmo batzuk ekarri zituzten: Isadora Duncan, gizakiaren berezko mugimenduen bila, Beethovenen bosgarren sinfonian dantzatuz, orkestrak pom, pom, pom hasten duenean! Ezin zioten eutsi, hazi egiten ziren. Geroago, Doris Humphrey izan zen, zeinarentzat “erori eta berreskuratu” mugimenduaren funtsa bera baitzen. Dantzan zerumuga berri bat zabaldu zen. Adanek eta Evak beren bideari jarraitu zioten, Paradisua atzean utzita. Bidean, harrituta geratu dira, orain beren kopetaren izerditzea izango bailitzateke, eta beste urrats batzuk asmatzeak mina ekarriko luke. Orduan, Kainek Abelen gainera bota zen…

Thierry Malandain

Maisuki eraikitako balet honek koreografia bikaina erakusten du.

Figaro Magazine, François Deletraz • 2003ko ekainaren 27a