Infantearen potreta

Infantearen potreta ez du xerkatzen Vélazquezen Meninen irudikatzen, ez eta ere taularen esanahien galdezketatzen. Aldiz, taularen elementu batzuk eta Vélazquezek margotutako beste gai batzuk bereganatzen ditu, ekintza koreografikoetan luzatzeko. Hala, zaldun eder batek hartzen duen ipotx lausoa bihotza hautsita hilko da, ispilu batek bere benetako izaera azaltzean. Aratxeoko Zigorra, Atenea jainkosari desafio egin ondoren armiarma-ilara bihurtutako atal mitologikoa, Espainiako Rapsodieko Habaneraren argumentua izango da. Vélazquezen errealismoa txakurren eta zaldien pinturan ere agertzen denez, haren oroitzapena beste fantasia batzuen objektu izango da. Azkenik, Meninen forma poesia-gai bihurtzen duen Manolo Valdés zizelkatzailearekin duen antzekotasunari dagokionez, gertaerak eta ametsak nahasten dituen baleta bere eredutik aldentzen da Infantearen potreta, aurpegian erretratu bihurtzeko. Manolo Valdések esan zuen bildumagile batek egun bat hartu zuela koadro batean: “ez zuen begirik, ez biboterik, ez aurpegirik, ez ezer”.

Thierry Malandain

Dantzariak bikainak dira, eta koreografia adimentsuak ederki ehuntzen du arte garaikidearen eta ondare historikoaren arteko lotura. Hausnartuta, Thierry Malandainen estilo neoklasikoa ilustratzen du ikuskizunak.

La Croix, Sophie Lesort • 2008ko apirilaren 8a