Maria Antonieta

Erresumako maitagarri gaiztotzat eta bere gaitz guztien erruduntzat jo zuten, bere hilotza eskorga baten barruan, burua hankartean zeramala, eraman aurretik. Bere axolagabekeriagatik, Erregina izateko interes faltagatik, Trianonengatik, bere maitale, limurtze edo diamanteengatik, panfleto eta karikaturetan zabaldutako Gortearen sona galtzeengatik, Iraultzarengatik eta isuritako odolak aurrerapena ekarriko zuelaren sinesmenarengatik ez balitz, Maria Antonietak bizitza sotil bat izango zuen eta ez zen torturatua hilko. Zer gertatu zen, baina, herri guztiak maite zuen erregina bat jendearen estimua galdu eta gorrotatua hil zedin ? Zer gertatu zen monarkiaren ikur zenak bere amaiera azkartzen lagun zezan ? Ezinezkoa da galdera konplexu horiei ballet batekin erantzutea eta, egia esan, austriar zorigaiztoko horren historia mugimendu bilakatzea ariketa arriskutsu bat da, are eta zailagoa dena oraindik musikak, dekoratuek, jantziek edo dantzarien kopuruak berak dakartzaten mugen ondorioz. André Gidek esaten zuen bezala, baina, « arteak inposizioa du jatorri ». Eta horretatik askatzeko, halere, mugatutako bideak jarraitu behar dira zenbaitetan. Horrenbestez, Maria Antonietaren bizitza osoa antzezteko ezintasun materialak bultzatuta, balletaren narrazioa eta testuingurua Versaillesera mugatzea erabaki dugu. Bestela esanda, gau-jai batetik beste bateraino: Errege operan egin zuen lehen agerralditik « zorigaitzaren erregina » izan zuen komediaren bitartez izan zuen erretiraraino.